ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ

Οι Αλβανοί επιμένουν στους παλιούς τους ρόλους που είναι περισσότερο άγνωστοι παρά γνωστοί. Σκεπασμένοι παρά φωτισμένοι.

Μου έκανε όμως πολύ εντύπωση ότι όλα αυτά τα χρόνια παρ’ όλη την ανθρώπινη αλληλεγγύη τόσο της Ελληνικής κοινωνίας αλλά και του κράτους δεν ακούσθηκε δημοσίως ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Κράτησα μόνο μια δήλωση του Ισμαήλ Κανταρέ κατά μια επίσκεψη του στην Αθήνα στην οποία καταδίκαζε την Αλβανική εγκληματικότητα.

Δεν νομίζω ότι η Σκιπερία – αυτό είναι το επίσημο όνομα η ταυτότητα της χώρας – (Σκιπέτο στα Ιταλικά είναι – σημαίνει τυφέκιον) θα υπήρχε ή πως θα υπήρχε μετά το 1990 χωρίς την Ελληνική αλληλεγγύη.

Αυτό που μου έκανε όμως πολύ περισσότερο εντύπωση είναι ότι η ανθρώπινη αυτή αλληλεγγύη εκδηλώθηκε παρ’ όλη την Τουρκικού τύπου πολιτική βιαιοτήτων, εκτοπίσεων, διώξεων και αποδιάρθρωσης που εφαρμόσθηκε συστηματικά εις βάρος της αυτόχθονης Ελληνικής κοινότητας της Βορείου Ηπείρου.

Όχι μόνον αυτό. Παρ’ όλες τις αγριότητες των ντυμένων με την Ιταλική φασιστική στολή του μελανοχιτώνα ειδικών ομάδων εις βάρος των τραυματιών Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών που νοσηλεύονταν κλινήρεις στα νοσοκομεία των Ιωαννίνων το 1941.

Ο ανθρωπισμός είναι η δύναμη ενός Έθνους. Δεν είναι πολλά τα Έθνη που μπορούν α είναι υπερήφανα για αυτό. Τώρα αυτοί επιμένουν στους παλιούς και όχι μόνον παλιούς ρόλους τους. Προκαλούν την μνήμη και την γνώση μας.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015